Dayımız yerde gezebilsin diye ona annemiz bez bağladı... Zor bir durum ama naapalım, iyileşme sürecinde böyle şeyler olacak... Biraz gayretle tez zamanda yürüyecek diye ailecek dualar edilmekte...
Biz de güzel güzel camdan parkı seyrettik, kuşları kovaladık, pembe gri kürkümüzü sergiledik.... Dayımızı hiç rahatsız etmedik, uslu kız olduk....
Ama malum dönemde olduğumuz için ve dayımız da karşı cinsten olduğu için şööyle okkalı bir işaret bırakmak uğruna hiç beklenmedik bir yaramazlık yaptık, şaşırmış kalmış annemizin gözünün içine baka baka anneannemizin yeni divanına işedik!!! hemi de püskürte püskürte...
Annemiz pek utandı...
8 yorum:
Erkek kedilerin ev içinde yaşama mecburiyeti sonucu bölge işaretlemesi kokularını ev içine bırakmaları sorunu kötü bir şey.
Bütün çocukluğum kedilerle geçtiği için iyi bilirim: Bizim kedilerimiz her istediği zaman sokağa çıkabiliyordu. hiçbir erkek kedimiz ev içine koku bırakmazdı.
Bunun sebebi belki de yavru çağlarında eve pislememe alışkanlığı kazansızlar diye annemin onları cezalandırmasıydı. Böylece tuvalet ihtiyaçları için dışarı çıkmaları gerektiğini bilirlerdi. Aynı şekilde erkek kediler ev içini işaretlememeleri gerektiğini öğrenmişlerdi olsa gerek:)
Bu da benim eski siteden kedilerle ilgili bir yazım:
http://kiremit.blogcu.com/3533786/
çişi yapan kızım maya ;-)
ah şimdiki şartlarda sokağa kedilerimizi bırakmamız imkansız.
her yer tehlike dolu...
tabii ideali ameliyatla kısırlaştırma.
benim diğer 5 kedim ameliyatlı.
maya'yı daha henüz ettiremedik.
gümüş abisi de yıllar önce 1 yaşından önce ameliyat olmuştu. olmadan evin heryerine işaret babında işemişti...
Merhaba kedi kadın,Edamız için yaptığın kaydı zevkle izleyip bloguna koştum,kızların ve oğullarınla ,anne-babanla tanıştım.seni ve sevgi dolu kalabalık aileni tanımakla mutluyum.Hayvan dostlarla birlikteliğin tadını ve büyükşehir yaşamındaki zorluklarını biliyorum.Eski günlerimde köy ve kasabalarda yaşarken benimde vardı.Ankarada da bier süre mahmure2 vardı,1.gibi bol tüylü,ama sarı...onungidişinden sonraki üzüntüyü tekrar göze alamadık.Şimdi sevgili arkadaşlarımızınkileri seviyoruz.
Ben tanışmak ve gümüşe geçmiş olsun demeğe uğramışken destan yazmışım adeta ...sevgiyle kal
ay deli kız ne şeker şety buuu
benim kızımın da adı Maya:)
Prenses bir şey kendisi.
Bİr de ondan ömceki kedim var, Duman. Delinin teki o.
Pazar akşamı, Maya bizi bırakıp gitti, ne kadar çok ağladığımı anlatmam.
Dün gece tesadüfen bulduk onu yeniden.
Bugün bütün bir geceyi ve sabah mahmurluğunu sarmaş dolaş geçirdik kendisiyle.
Blogunuzu şimdi keşfettim, okumaya dalıyorum,
benim kızımını fotoğrafları da burada:
http://mormermaid.blogspot.com/2007/12/maya.html
http://mormermaid.blogspot.com/2008/02/purple-little-little-lady.html
sevgili nalan, eda'cım bloguma yazdığı günden beri can dostum oldu.
daha yüzyüze görüşemedik, ama tel. laştık, olağanüstü bir hatun kendisi, blogundaki gibi gerçek ve muhteşem...
sayesinde sizler gibi insanları da tanıyabiliyorum, ne mutlu bana...
ben derim ki mutlaka en az 2 tane kedi edinin.
kayıpları, hastalıkları çok üzücü ama birlikte geçirilen günlerin değerine de paha biçilemez.
bana kedikadın@gmail.com adresimden özel yazar mısınız??
ankaradaysanız hala görüşmek isterim.
sevgiyle...nazlı
denizkızı'cım bu cevap da sana,
şimdi senin bloguna gittim, kedilerini yedim...
linklerime de ekliyorum...
maya ameliyatsız mı acep?
ondan mı kaçıyor?
aman dikkat...
bizim camlar telli, düşerler müşerler diye her türlü tedbiri aldık,
e 6 tane yaramaz var nüfusta, kolay mı??
sevgiyle.....nazlı
:)
mayacım daha 7 ayını doldurmadı.
Veteriner ablaları zamanı gelince söylecek, ameliyat için erken dediler.
daha yazamadım bloga, dün gece eve döenrken, sokak kapımızın önü kedi doluydu.
Biz de yukardan mama indirdik, onları doyurup oynuyorduk, sokağın köşesine kadar yürüdük falan.
Bir arabanın altından çıktı manyak kızım, acıkmış:)
Aldık getirdik eve yeniden.
İki gündür, çatı gezmekten bi hal olmuştuk inanın:)
Şimdi pek mutluyuz, gece hep beraber uyuduk:)
Nazlıcım
Gümüşçüğün poposu bezli halini görünce neler hatırladım neler... Eskiden böyle her boy hazır bez mi vardı ki...annem kardeşimin civcivleri evin içinde gezebilsin diye minicik külotlar dikmişti de her gören gülmekten bayılmıştı :))
Maya'cık maşallah zaten çok güzel bir de her gün güzelliğine güzellik katılıyor. Off seni anlıyorum. Ben de Fındıkçığımı bir türlü kıyıp da ameliyata götüremedim kaç aydır kumrular gibi erkek kedi yokluğundan Olivia'nın peşinde :)) Ne bileyim bir korku düştü içime zaten abisi de her laf açıldığında hayırrrr diyerek nadiren oluşan en ufacık cesaret kırıntılarımı da yok ediyor, bakalım ne zaman cesaret bulacağım?
Hepinizi sevgiyle kucaklıyorum.
Ayşen
Yorum Gönder